ชีวิตกับความทรงจำ...ที่ไม่เคยจางหาย

เจน

สาวมาดนิ่ง ผู้มีโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับใคร

จะคุยกับเพื่อนที่สนิทด้วยเท่านั้น แต่ด้วยความสูงของเค้ามักสะดุดตาใครๆ

ทำให้เค้าจะเดินหลังงอ เพื่อไม่เป็นจดสนใจมากนัก เป็นคนขี้อาย พูดน้อย พูดไม่ทันเพื่อน

จนวันนึง มีเจ้าตัวป่วนมาเคาะประตู แล้วดึงเค้าไปสู่โลกใบใหม่

เลิฟ

เด็กสาวที่ร่าเริงแจ่มใส มีชีวิตชีวา คนที่ได้อยู่ใกล้มักมีความสุข คุยเก่ง พูดเก่ง หาเรื่องพูดได้ทั้งวัน

แต่จริงๆแล้ว เธอผู้นี้มักเว้นระยะห่างในความสัมพันธ์ทุกรูปแบบ ทั้งเพื่อนและคนรัก

เธอคือคนนึงที่มีปมในใจ มีความลับที่ถูกเก็บซ่อนอยู่ รอวันที่จะมีใครสักคนมาเปิดเผยมัน

เจน : ปากดีจริงนะ จะกัดปากซะหรอก (ยกมือขึ้นลูบไล้ริมฝีปากของคนตรงหน้า)

เลิฟ : ถ้าโสดแล้วค่อยเจอกัน ถึงตอนนั้นเราอาจเป็นคนเริ่มกัดปากนายก็ได้ (หยักคิ้วให้)

เจน : เดี๋ยวจะโดน

เลิฟ : ให้จริงเหอะ

                    เจน :เราก็อยู่ของเราดีๆ แล้วทำไมต้องมาทำให้รักแล้วจากไป

                    เลิฟ :เราผิดเอง เราขอโทษ ต่อจากนี้ไปขอให้เจน มีความสุขนะ

                    เจน : เลิฟมีคนอื่นจริงเหรอ บอกความจริงเราได้ไหม

                    เลิฟ : ..............(ให้ความเงียบแทนคำตอบ)

                                                  เจน : ทำไมเราต้องมาเจอกันอีก

                                                  เลิฟ : ขอโทษนะ แต่มันเป็นเรื่องบังเอิญ ขอโทษที่ทำให้ลำบากใจ

                                                  เจน : ทำไงดี เราไม่ได้ลำบากใจสักนิด เราแค่ดีใจมากต่างหาก จะผิดไหม

                                                  เลิฟ : แต่เราไม่เหมือนเดิมแล้วนะ เรามีสิ่งที่ต้องดูแล

ปล.1 เรื่องเล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ยังติดค้างในใจของเรา เป็นเรื่องราวความรักที่ไม่สมหวังของเราเอง แต่เราจะมาเขียนต่อยอดในช่วงท้ายให้จบแบบที่เราฝัน

ปล.2 หากใครแวะเวียน มาเยี่ยมชม เยี่ยมอ่านแล้วพอจะนึกได้ว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของใครโปรดทราบไว้ว่า ผู้เขียนไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง สามารถทักคุยส่วนตัวได้ แต่ไม่บอกต่อนะคะ

คำเตือน

เรื่องราวที่คล้ายนิยายนี้เป็นเรื่องราวความรักของผู้หญิงที่รักผู้หญิง หากผู้ใดไม่ถูกใจ ไม่ใช่แนวทางของคุณ รบกวนปิดแล้วไปหาสิ่งที่ใช่สำหรับคุณเถอะ (เราต่างคนต่างอยู่เนอะ)